Martinique tot Panama

We zijn gebleven bij Martinique. Nadat we daar waren aangekomen zijn we in een baai voor anker gegaan. We kwamen daar ’s avonds aan dus we hebben er die dag niets meer gedaan. De volgende dag mochten we nadat onze kamers weer helemaal waren opgeruimd en schoongemaakt aan land. Elskarin en Joost gingen naar het postkantoor om onze post op te halen. Martinique is een Franse kolonie dus hadden ze hier euro’s en konden we voor Europees tarief bellen. Het was dan ook een zeer toeristisch stadje. En alles was super duur. We zijn eerst naar een terras met wifi gegaan zodat we even konden skypen en onze blogs bijwerken, daar hebben we een lekker ijsje besteld en na een uurtje of 2 zijn we de stad in gegaan. We hebben eigenlijk alleen een ansichtkaartje gekocht en we zijn even ergens gaan eten. We zijn nog op zoek geweest naar een supermarkt maar die was nergens te bekennen. Uiteindelijk zijn we maar terug gegaan naar het strandje en hebben we nog even gezwommen. Aan het einde van de middag zijn we terug naar het schip gebracht met de bijboot. Daar kwamen Els en Joost met de mededeling dat geen 1 pakketje was aangekomen. De verzendtijd naar Martinique is namelijk 6 weken. En alle ouders hadden de pakketjes 2 weken van te voren opgestuurd. Dat was best jammer omdat mijn ouders een kerstcadeautje hadden opgestuurd. Niets aan te doen. Onze camerajournalist Marijke is hier aan boord gekomen en de dokter Heleen is van boord gegaan. Heleen komt in Cuba waarschijnlijk weer terug. Marijke blijft 4 weken bij ons. Na het avondeten zijn we weggegaan op weg naar Bonaire. Dit was ongeveer 4 dagen varen.

We gingen erg snel omdat er veel wind stond. Maar daardoor gingen we ook flink heen en weer door de hoge golven. Het record van de wacht was 38,5 mijl in 4 uur. Hopelijk halen we ook een keer 40 mijl in de wacht. We hadden deze dagen weer wacht dagen (12 tot 4) en school dagen en na je wacht moest je ook gewoon verder aan school. Ook hebben we de eerste camerales gehad van Marijke, na de theorie moesten we een foto strip maken. Ze gaat ons leren hoe we een verhalend filmpje moeten maken en hoe we goed kunnen filmen. Ik vond het super interessant.

Uiteindelijk kwamen we ’s nachts aan in Bonaire waar we meteen hebben aangelegd. Er was niemand bij de douane dus heeft Martin ons de volgende dag aangemeld. Dat was niet helemaal de bedoeling, we hadden ons meteen moeten melden en ze hebben ons bootarrest gegeven. Maar dat werd na een paar uurtjes al opgeheven. We mochten tot 12 uur ’s middags van boord, ik heb m’n laptop meegenomen. We hebben even rondgekeken in het stadje en we hebben wat souvenirtjes gekocht. We zijn ook naar een roze ijswinkeltje geweest genaamd lily’s waar we op het internet konden en natuurlijk een lekker ijsje eten. Ik heb even geskyped met thuis. Het was echt super raar dat na Frans, Spaans, Engels en weer Frans de mensen opeens weer gewoon Nederlands spraken. Om 12 uur waren we weer terug aan boord. Een paar leerlingen van een school op Bonaire hadden een programma voor ons gemaakt. We gingen eerst met een soort schoolbus zonder ramen richting de mangrovebossen. Daar aangekomen kregen we eerst uitleg over de verschillende soorten mangrove. Het was grappig want onze gids, de Rotterdamse Arno, had echt een heel erg accent. Normaal gesproken moet iedereen die de Mangrovebossen ingaat 10 euro entree betalen, zelfs de koningin. Maar ze wilden ons laten zien hoe vervuild de natuur is ondanks dat het een beschermd natuurgebied is. We werden in 3 groepen gedeeld. De 1e groep ging kajakken door de mangrove met Arno naar het strandje en groep 2 en drie gingen afval rapen. We kregen per tweetal een grote vuilniszak mee en liepen richting het strandje. Ondertussen gingen we afval rapen. We hadden allemaal 2 vuilniszakken propvol en nog lag er overal afval. Maar ze vonden dat we goed gewerkt hadden. Bij het strandje aangekomen mocht groep 2 kajakken. Daar zat ik in. We kregen uitgebreid uitleg over de verschillende soorten mangroven en de dieren die er leven. We zaten tot 3 keer toe vast. En omdat al het deet dat we hadden opgesmeerd inmiddels alweer van ons afgespoeld was werden we helemaal lek gestoken. Na een uurtje kwamen we weer bij het zelfde strandje terug. Vanaf daar gingen we weer met de bus terug naar het beginpunt want onze tassen lagen daar nog. Halverwege stond een zwerfpaard die achter onze bus aan begon te galopperen dat zag er echt heel gaaf uit maar we vonden het wel een beetje zielig. Terug aan boord bleven de leerlingen van de school bij ons eten. We hebben even met ze gekletst en een spelletje met ze gespeeld. Om half 9 werd gezegd dat we nog even aan land mochten dus hebben we nog even een ijsje gegeten bij lily’s en nog even onze mail gecheckt. Skypen ging niet want in Nederland was het inmiddels 2 uur ’s nachts. Daarna gingen we weer naar huis en zijn we meteen weer naar bed gegaan. De volgende dag hebben we met een gids een bustour gemaakt over het eiland. We hebben veel geleerd over de verschillende gesteenten en koraal maar ook over de cultuur op het eiland. Halverwege stopten we even voor een plas en lunch pauze met uitzicht op de Brandaris berg. We hebben ook wilde flamingo’s en papagaaien gezien. Na weer even verder te hebben gereden kwamen we bij het national park of Bonaire. We hebben met een ranger door het park gelopen. Er waren vooral heel veel cactussen en stenen. Ook vlogen er veel roofvogels rond. We kwamen ook bij een klif waar de golven tegenaan beukten. Dat was echt een heel mooi gezicht. Maar we mochten niet te dichtbij komen omdat het ook gevaarlijk kon zijn. Er liepen ook veel termietkreeftjes rond die je gewoon kon oppakken. We zijn nog een stuk verder gelopen langs de kust en vervolgens zijn we weer teruggelopen naar de bus. Op de terugweg kwamen we lang een grote supermarkt wat de albert hein bleek te zijn. We mochten daar snoep en frisdrank kopen. Het is echt heel raar om na 2 maanden weer in een gewone albert hein te staan. Toen we weer bij de haven aankwamen lag de Regina niet meer op z’n plek maar was hij een stuk verderop voor anker omdat er cruiseschepen moesten liggen. Ons schip ziet er wel een beetje lullig uit naast zo’n cruiseschip. Toen we met de bijboot naar het schip waren gebracht en de bijboot weer omhoog was gehaald gingen we op weg naar Curaçao.

Dit stuk was maar een paar uurtjes varen. De wachten waren ingekort naar 2 uurtjes zodat we toch allemaal nog even wacht moesten lopen. We kwamen ’s avonds aan. We lagen bijna midden in Willemstad waar de huizen heel mooi verlicht waren en een gezellige sfeer hing. Omdat het koopavond was mochten we na het eten tot 11 uur de stad in. We moesten natuurlijk wel in groepjes van 3 of meer. In de stad was er markt en waren er in elke straat muzikanten aan het optreden. Na even rond te hebben gelopen hebben we op een terrasje een milkshake gedronken en om ongeveer half 11 zijn we teruggegaan naar het schip. We mochten niet de hele stad door maar mochten niet de brug over omdat het daar soms gevaarlijker kon zijn. Na nog even gekletst te hebben zijn we onze bedjes ingekropen. De volgende dag moesten we alweer vroeg op omdat we ’s ochtends gewoon les hadden. Tot een uur of half 1 gingen we keihard aan de studie en daarna gingen we typisch Curaçaos eten in een hele grote schuur met verschillende tentjes. We aten rijst, kip en wat salade. Na het eten ging ik met Reneé de stad in nadat we onze laptops hadden opgehaald. We gingen opzoek naar internet om met thuis te skypen. Op een groot plein zijn we op een terras gaan zitten en hebben we even contact gelegd. Het was best grappig dat je hier overal Nederlandse merken zag zoals bijvoorbeeld Heineken. Vervolgens zijn we nog even opzoek gegaan naar wat souvenirtjes en een jurkje voor het komende kerstgala want het was inmiddels al 24 december. We zijn ook nog even op de foto geweest met de kerstman. In de stad kwamen we Martin en Anne tegen. Ze droegen een keyboard en ze vroegen of wij die naar het schip wilden brengen, dus dat deden we. ’s Avonds hebben we even een broodje gehaald en omdat alle winkels dicht gingen zijn we om half 10 teruggegaan. De volgende dag gingen we na een ochtend hard aan school te hebben gewerkt naar het slavenmuseum. We kregen een rondleiding in het Nederlands. We gingen de hele geschiedenis door en kwamen erachter dat Nederland in die tijd echt vreselijke dingen heeft gedaan. Ook de manier waarop de slaven werden behandeld en de manier van straffen is echt wreed. Na het bezoek aan het museum zijn we terug gegaan naar het schip en zijn we vertrokken. We waren bijna Els vergeten mee te nemen. Ze was namelijk nog bij de douane. Ze moest via andere schepen aan boord springen. We moesten langs een brug maar deze brug ging niet omhoog, nee de brug ging opzij open. Het was best leuk om daar dan op te staan terwijl hij open ging. Rond een uur of 2 vertrokken we uit Curaçao en moesten we een paar uurtjes varen naar Aruba.

Het was inmiddels 25 december dus dat was tijd voor een feestje. We kwamen rond een uur of 5 aan bij de douane van Aruba waar we even moesten aanleggen. Vervolgens zijn we doorgevaren naar een baai waar we voor anker zijn gegaan. We hadden onze mooiste jurken aangetrokken en hebben sinds tijden weer eens make-up op gedaan. De jongen hadden op Curaçao een stropdas gekocht die ze op een wit overhemd droegen. De tafels waren mooi gedekt met kaarsjes en door de hele lounge hingen gezellige lampjes en slingers. We kregen een uitgebreid kerst diner met voor, hoofd en na gerecht. Martin had het vlees voor ons gebakken en Kes had met hulp van de keukenploeg de rest van het diner in elkaar gedraaid. Het smaakte heerlijk. Ik kreeg van Ben een tekening die hij op zee van me had gemaakt tijdens een keuze uurtje. Hij kan echt heel mooi tekenen. Na het eten waren de boxen buiten neergezet en konden we even helemaal los gaan. We hadden een party op de schoener. We stonden met een stuk of 10 man op de giek van de schoener te dansen. Dat was echt super grappig. Het feest eindigde zoals elk feest op de Regina, iedereen overboord. We werden allemaal met kleren en al in het water gegooid. Daardoor ligt nu wel m’n armband daar ergens op de bodem. Het was de raarste kerst die ik ooit had meegemaakt. Maar ik vond het super. Tweede kerstdag had ik keukenploeg. Na het ontbijt hield Martin een praatje over wat we zouden gaan doen vandaag. We trokken onze bikini’s aan en pakten onze tas in en gingen nadat de afwas was gedaan naar het strand. Maar we gingen daar niet heen om te zonnen. Het eerste uurtje mochten we nog even in het water spelen maar daarna gingen we naar een afgelegen stukje strand waar we een paar oefeningen gingen doen om zelfverzekerder te worden en om elkaar beter te leren kennen. Want we waren inmiddels al 2 maanden weg van huis. Eerst gingen we een oefening doen waarin we een willekeurig iemand een minuutlang in de ogen moest kijken zonder iets te zeggen en daarna moest je zeggen wat je daarbij voelde. We merkten wel dat we ons bij de een meer op ons gemak voelden dan bij de ander. Na deze opdracht gingen we de val oefening doen waarin je je achterover moest laten vallen en de ander je moest opvangen. Dat was een oefening voor vertrouwen. En als laatst gingen we het spel over de streep spelen. Daar is ook een tv programma over gemaakt. In het zand was een streep getrokken en we stonden met z’n allen aan de ene kant van de streep. Er werden vragen gesteld en als je antwoord op de vraag, ja was, moest je naar de andere kant lopen en keek je naar de rest van de groep. Er werden vragen gesteld zoals mis je je familie of voel je je gemak in de groep. Maar ook vragen zoals ben je ooit een dierbare verloren of heb je ooit een ernstige ziekte gehad. Er kwamen dingen bovenwater die we niet wisten en veel emoties opriepen bij ons allemaal. Op het laatst vroeg Jaap of degene die een groot geheim hadden over de streep wouden stappen en sommigen wouden dat ook vertellen. Uiteindelijk stonden we met alle meiden te huilen. Als opkikkertje nog een laatste opdracht gedaan. We kregen allemaal pen en papier. Het papiertje moest je op je rug plakken zodat iedereen er iets leuks op kon schrijven over jou. Ik ben met de keukenploeg teruggegaan naar het schip om tosti’s te maken. Die hebben we in grote bakken gedaan en terug gebracht naar het strand waar we ze lekker hebben opgegeten. De laatste uurtjes mochten we nog even zwemmen. Tijdens het zwemmen zijn veel mensen in zee-egels gestapt wat geen fijn gevoel is. Om 6 uur gingen we weer terug naar het schip. Daar hebben we even snel het avondeten in elkaar gedraaid. Na de afwas en nadat de hele keuken weer schoon was gingen we snel naar bed en vielen we als een blok in slaap. Inmiddels was het 27 december. Joost ging met een groepje van 10 naar een natuurpark en als we mee wilden moesten we onze vinger opsteken. Mij leek het wel leuk dus ik ging mee. We moesten onze bergschoenen en Jungle broek aan. Aan land moesten we eerst een taxi aan zien te houden. We splitsten de groep in 2en, de ene helft ging met Joost en de andere helft ging met Saceawea proberen een Taxibusje aan te houden, we maakten er een wedstrijd van en natuurlijk won ons groepje. Het was ongeveer een uurtje rijden. Bij het park aangekomen gingen we na entree te hebben betaald het park in. Er liep daar veel wild vee rond zoals koeien en geiten. Er waren ook grotten waar we in konden en als je maar diep genoeg ging vlogen de vleermuizen om je oren. Dat was echt heel gaaf maar ook wel een beetje eng. Ook zijn we een boa tegengekomen. Dat is gek want die leven eigenlijk helemaal niet op Aruba. Er werd ons verteld dat we hem eigenlijk dood moesten maken omdat hij de natuur verstoorde maar dat hebben we maar niet gedaan. We zijn ook nog op een klein strandje geweest waar allemaal kleine kreeftjes liepen die we konden oppakken. Na een paar uur zijn we teruggegaan naar het beginpunt waar het busje alweer op ons stond te wachten. Rond een uur of 12 kwamen we terug bij het schip. ’s Middags gingen we in een bus het eiland rond rijden. Maar dit deden we niet in een gewone bus. Martin had een partybus voor ons geregeld. Het was een bus zonder ramen met sambaballen in de raamkozijnen en de bus zelf had alle kleuren van de regenboog. Zo raasden we met keiharde muziek over het eiland. Onze eerste stop was bij de plaatselijke supermarkt waar we even wat frisdrank en koekjes hadden ingekocht. Daarna gingen we verder naar een strand genaamd baby beach waar we mooi konden snorkelen. We hebben er gezellig even 2 uurtjes gezwommen en toen gingen we de party bus weer in op weg naar het volgende punt. De stemming zat er inmiddels wel in en we stonden allemaal te dansen in de bus. Super grappig om een keer te doen. Als dansen een meeschreeuwend met de muziek sjeesden we door de straten waar de mensen ons toch wel een beetje raar aankeken. Maar dat maakte ons niet uit. Het volgende punt waar we kwamen was ook aan de kust maar dan bij een grote rostvlakte helemaal aan de andere kant van het eiland, waar we maar beter niet konden gaan zwemmen omdat er enorm hoge golven waren. We hebben daar een oude ruïne bezocht waar de Spanjaarden vroeger goud verstopten. We zijn naar de top geklommen en hebben wat mooie foto’s gemaakt. Daarna zijn we nog even langs de rand van de klif gelopen en toen gingen we weer verder. Het was nog steeds feest in de Party bus. We reden langs een weg waar het volgens de chauffeur spookte. Als je daar tijdens Halloween om 12 uur reed zou de motor van je auto uitvallen en zou je allemaal rare schimmen zien…. En we gingen weer vrolijk verder op weg naar een dorpje waar een enorme rots stond die je kon beklimmen. Bovenop had je mooi uitzicht over de stad. Inmiddels begon het al te schemeren en gingen we weer terug richting Regina. Na onze laatste dans hebben we nog een foto voor de bus gemaakt en gingen we met de bijboot weer terug naar het schip.

De volgende ochtend vertrokken we richting de San Blas eilanden. Dit stuk was een paar dagen varen. Er was een enorme deining en hoge golven. Zo hoog dat we met oudjaarsdag niet eens door de waterdichte deuren naar buiten konden omdat we dan meteen een golf over ons heen kregen. Dus gingen we door de ramen op het achterdek naar buiten. Dat was best grappig. ’s Avonds dachten we dat de waterdichte deuren wel weer open konden. Dat hadden we toch wel even verkeerd gedacht. Er kwam 1 mega golf waardoor we allemaal tegen de muur aan vlogen en het water in de salon tot aan je enkels stond. De raampjes in de wc stonden open dus kreeg degene die op de wc zat een gratis douche. Er stonden ook een paar mensen op het middendek die mee gespoeld werden maar gelukkig werden opgevangen door de vangnetten. Ze gingen wel kopje onder in het gangboord. Ja dat was best wel eng en we waren ook best wel geschrokken. Maar we moesten meteen beginnen met hozen want het water liep al de trap af naar de kamers. We hebben binnen ook de waterdichte deuren dicht gedaan en begonnen met dweilen. Dat was onze oudejaarsavond. Na al dat gedoe met die golf hadden we nog wel oliebollen. We hebben tot kwartvoor 12 een film gekeken en toen zijn we met z’n allen naar het achterdek gegaan. Waar we hebben afgeteld. Om 7 uur ’s avonds hadden we al afgeteld voor het Nieuwjaar in Nederland. We hadden eigenlijk nog een bonte avond gepland maar die hebben we uitgesteld tot de San Blas vanwege de golven. Nadat we iedereen gelukkig Nieuwjaar hadden gewenst had ik meteen de 1e wacht van 12 tot 4 van het nieuwe jaar dus stond ik meteen achter het roer. Het was best een rare oud en nieuw maar wel leuk om een keer mee te maken.

Op de San Blas aangekomen hebben we aangelegd in een baai met een paar afgelegen eilandjes om ons heen. De volgende morgen konden we eigenlijk pas goed zien waar we waren en we zagen allemaal kleine eilandjes met honderden palmbomen. Het zag er echt heel gaaf uit, net zoals op een ansichtkaart. Echt zo’n plek waarvan je dacht dat het niet echt zou bestaan. We zijn na het ontbijt doorgevaren naar een wat groter eiland waar wel mensen woonden. Ondertussen hadden we gewoon les zoals elke ochtend. Ondertussen kregen we van Marijke de volgende en laatste camerales waarin we een Reclamefilmpje gingen maken voor school at sea. Daar zijn we wel even mee bezig geweest maar hij is echt heel vet geworden. Om 12 uur kwamen we bij het eiland aan. We lagen nog geen 2 tellen voor anker of er kwamen van alle kanten kleine boomstam bootjes op ons afgevaren met vrouwen in kleurige jurken. Ze vroegen of ze aan boord mochten komen. Het waren kuna indianen die spullen kwamen verkopen. 5 minuten later was de Regina Maris omgetoverd tot een complete markt. Ze verkochten armbandjes, kleedjes, tekeningen, mandjes en bakjes gemaakt van kokosnoten. Natuurlijk hebben we allemaal een souvenirtjes bij ze gekocht en na een paar uur vertrokken ze weer naar het dorp. Tenminste dat wilden ze maar de boomstambootjes waren inmiddels volgelopen met water dus die hebben we even voor ze leeggepompt. ’s Avonds hielden we alsnog een bonte avond. Er waren een paar acts. Sietske, tess, Anna, Andrea en ik zongen met het keyboard en gitaar halleluja. Daarna kwamen grote Joost, Benjamin, Wouter en Douwe met hun uitvoering van de backstreet boys. Dat was lachen gieren brullen. Ook hielden kleine Joost en Jorrit een quiz. Leraren vs Crew. Het waren opdrachten zoals wie als eerste een paalsteek kon maken en hem om een paaltje heen gooien of wie als eerste overboord was gesprongen en weer omhoog was geklommen maar speciaal voor de leraren zaten er ook een paar moeilijke denkvragen tussen. Er was ook nog een Quiz speciaal voor de stelletjes onder ons om te testen hoe goed ze elkaar eigenlijk kennen. Dat viel ook nog best tegen. Na 1,5 uur was de bonte avond afgelopen en werden de boxen weer op het middendek neergezet zodat we weer lekker los konden gaan. En jullie raden het al. Na een party op de schoener eindigde iedereen weer in het water. De volgende dag gingen we na een ochtend school om 12 uur kijken in het dorpje van de Kuna’s. Er werd ons van tevoren verteld dat we de San Blas eilanden niet de San Blas eiland moesten noemen maar Kuna Jala. Anders beschouwen ze het als een belediging. We gingen met de bijboot richting land en toen kwamen we ook een bootje met Duitse kinderen van de Duitse school at sea tegen die ook aan land gingen. In het dorpje werden we ontvangen door het opperhoofd die ons rondleidde. We kwamen langs allemaal hutjes van stro en hout in elkaar gezet met stukjes touw. Maar ondanks dat de mensen er zo weinig hadden leken ze toch heel gelukkig. We gingen naar het soort van Dorpshuis waar er het een en ander werd uitgelegd over het dorp. Daarna liepen we door naar een klein strandje waar we gingen zeilen. Maar dit keer niet gingen we niet zeilen met een 3 mast schoener maar in boomstambootjes met een stukje zeil erop aan elkaar vast gemaakt met takken. We mochten niet zelf varen maar mochten per 2 of 3 tal omstebeurt een stukje varen. We moesten steeds het water uit het bootje blijven hozen anders zouden we zinken. Het overstag gaan was ook nog een hele kunst. De bedoeling was dat het bootje rechtop bleef maar Steffie en Haike hadden dat volgens mijn niet helemaal goed begrepen en gingen om. Na een uurtje had iedereen een even gezeild en liepen we weer terug naar de steiger. Onderweg hebben Daisy en ik nog even gevoetbald met een groepje kinderen. Dat was echt heel grappig en super schattig. Weer terug aan boord zei Martin de dat we even op de Johan Smith mochten kijken. Dat is het schip van de Duitse versie van School at Sea. Dat is een dwars getuigde 2 master. Het was een heel modern schip, maar niet zo gezellig als die van ons. Het schip was eigenlijk de oude Nederlandse Eendracht. Na even rondgekeken te hebben waren we het er toch wel over eens dat ons schip veeeeeeeel cooler is alleen al omdat wij 3 masten hebben ipv 2. Ze mochten ook bij ons aan boord kijken en ze vonden onze cola machine helemaal het einde. We hebben ook ons broodrecept voor ze vertaald omdat zij al 3 maanden een soort van brooddeeg papje eten. We zijn er ook achtergekomen dat ze op de Johan Smith heel veel kleine irritante regeltjes hebben. Onze conclusie was. We blijven lekker op de Regina. Weer terug aan boord wou Martin een leuk verlaten eilandje opzoeken waar we even naar het strand konden gaan. Na een tijdje varen dachten we er eentje gevonden te hebben maar die bleek toch bewoond te zijn. Het was inmiddels al avond dus we gingen de volgende dag nadat we ’s ochtends weer les hadden gehad tot 12 uur naar het eiland. De inwoners wilden ons graag wat vertellen over de geschiedenis van het eiland en waar het voor dient. De mensen die er woonden moesten voor een maandje op het eiland passen en het schoonhouden. En dat moesten wij ook doen. We gingen met behulp van een wedstrijdje rennen bepalen wie welk deel van het eiland moest schoonmaken. We kregen een vuilniszak en gingen het vuilnis dat was aangespoeld van het strand afhalen. Daarna hebben we op het strand met alle meiden een foto gemaakt voor Libresse die ons in maandverband sponsort dankzij Sietske. We hebben nog even een gezwommen maar dan met onze sandalen aan want we wilden niet weer gestoken worden door zee-egels. Om een uur of 4 gingen we terug naar het schip. Martin vond het een goed idee om weer terug te varen naar het punt waar we waren aangekomen. We kwamen daar ’s avonds na het eten aan. De volgende dag na natuurlijk ’s ochtends weer school te hebben gehad gingen we een verrassing voor de ouders voorbereiden. We gingen een lipdub maken voor ze. Dat is een filmpje dat zonder pauze is opgenomen op in ons geval het liedje I got a feeling van de Black Eyed Peas. Iedereen komt 1 keer in beeld en op het laatst komen we nog een keer met z’n allen in beeld. De ouders krijgen hem te zien tijdens de halfway meeting op 28 Januari. Na de lipdub heb ik nog even met Reneé in het kluivernet gezeten toen Anne naar ons riep dat hij een verrassing voor ons had. Maar als Anne een verrassing heeft is het meestal niet veel goeds maar we zijn toch maar even gaan kijken. Hij had een lijstje opgesteld van 10 mensen die zich de afgelopen tijd hard hadden ingezet en die mochten in 2 tallen achter de bijboot met vlot. Ik ging natuurlijk met Reneé. We moesten wel een zwemvest aan. We gingen keihard en moesten tegenleunen om niet om te gaan. Maar we zijn natuurlijk wel omgegaan. Na een kwartiertje gillen over het water te hebben gesjeesd kwamen we dubbel van de lach terug aan boord. Later op de middag nog naar een willekeurig strandje. Maar op een strandje aangekomen kwamen we erachter dat het vol zat met zandvlooien. Dus zijn we snel naar een ander strandje gegaan. Daar hebben we nog wat mooie foto’s gemaakt met Reneé want die zou in Panama jammer genoeg naar huis gaan. Ook hebben we nog een beetje gezwommen en gespeeld met termietkreeftjes en aan het eind van de middag gingen we weer terug naar het schip. Dit was al weer de laatste dag in San Blas. De volgende ochtend gingen we op weg naar het plaatje Porto Bello in Panama.

Dit was mijn blog weer voor deze keer. Ik ga straks 3 weken aan land in Panama, het programma word echt super leuk en we hebben er heel veel zin in. Ik ga natuurlijk alles opschrijven wat ik meemaak zodat ik straks weer een mooie blog voor jullie kan schrijven.
Xxxxx-jes uit de Cariben!
Britt