2 weken Cuba

Tijdens de oversteek van Panama naar Cuba hebben we allemaal keihard gewerkt aan school. We zijn langs Costa Rica gevaren om Monique op te halen. We hebben allemaal een uitgebreid half way gesprek gehad met haar over hoe het met ons ging, of we vinden dat we veranderd zijn, of er dingen zijn die ons dwars zitten en of je vrienden hebt aan boord waar je je hart even kunt luchten. Ik vind wel dat ik anders tegen dingen aan ben gaan kijken na 3 en een halve maand op een zeilschip. Ik heb enorm veel zelfvertrouwen gekregen en heb ook ontdekt dat ik best wel goed een groep kan leiden. Plannen gaat me ook goed af en ik merk ook dat ik een hele andere kijk op de wereld heb gekregen. Het is best motiverend om dat allemaal eens op een rijtje te zetten. Tussendoor hadden we ook nog even een luizenepidemie aan boord. Het is aan boord van een schip zo dat als 1 iemand een luis heeft meteen iedereen neten heeft. Gelukkig waren we op dit soort dingen voorbereid, we hadden meer dan genoeg luizenshampoo aan boord en er waren luizenkammen mee. Vanaf Costa Rica hebben we dus elke dag gekamd met de luizenkam. Bij mij waren er ook 2 eitjes gevonden maar vanaf de dag erna was ik eigenlijk helemaal leeg (gelukkig). Alle meiden moesten hun haar in een knot dragen. Elskarin met haar mooie dreadlocks had ook luizen. Maar Dat haar kun je niet kamen met een luizenkam en ook met shampoo en allerlei goedjes kreeg ze ze er niet uit. Dus moest ze het afscheren. Dat was echt zielig en ze moest er wel even om huilen maar daarna pakte ze het wel positief op. Ze kwam naar ons toe en zei “ik zal me even voorstellen, mijn naam is Elskarin, ik vaar mee op de Regina Maris”. Arme schat. Verder hadden we weer nieuwe kamers. Ik slaap in kamer 3 met Dianne en Haike. We slapen met z’n 3en en het overige bed was eigenlijk het bed van Reneé maar dat is nu het bed geworden waar we allemaal spullen hebben gedumpt. Ook de spullen die Reneé en Till hebben achtergelaten liggen op dat bed. We hebben 2 dagen op zee gehad waarin het totaal windstil was. Dat was echt heel apart. De zee was helemaal glad. Het water weerspiegelde de wolken helemaal. Het leek wel een beetje nep. We lagen dus helemaal stil maar dat maakte niet uit want we lagen toch voor op schema dus hebben we de motor niet aangezet. Een van deze 2 dagen had ik wacht maar omdat we praktisch stil lagen en Martin net via de zeetelefoon had gehoord dat ze in Nederland sneeuwvrij hadden riep hij vanuit de stuurhut “Oké jongens! ZONVRIJ!!”. We sprongen met z’n allen overboord. Wij waren blij want het was tijdens onze wacht en het is misschien wel heel mooi zo’n vlakke zee maar je kunt bijna niet sturen. We hebben ook nog een stilte oefening gehad van Els waarin iedereen meedeed. Het is nog nooit zo stil geweest op het schip je hoorde alleen maar de zee en af en toe een touwtje dat ergens tegenaan tikte. Dit keer deden we het een kwartier. Net voordat we aankwamen in Cuba werd er 2 uur van tevoren tegen Martin gezegd dat we toch maar even naar de andere kant van het eiland moesten varen. Dat was nog zo’n 200 mijl uur recht tegen de golven in varen met windkracht 6. Gelukkig was het zondag dus hadden we geen school. Maar het was m’n eerste vrije zondag sinds tijden en als het schip zo heen en weer gaat kun je er niet echt van genieten daar kwam bij dat we onze tassen moesten inpakken wat je ook erg moeilijk werd gemaakt zo. We hebben dan we zeebenen maar die zijn ook niet overal tegen bestand. Dus hebben we met z’n allen toch maar even een zeeziektepilletje genomen aangezien niemand zich echt lekker voelde. We konden ook niet echt naar buiten omdat de waterdichte deuren weer dicht moesten vanwege de golven. Ik heb m’n blogjes geschreven en heb ondanks dat alles omviel toch nog m’n tassen ingepakt.

Dagboek Cuba:

13-02-2012
Vandaag moest ik vroeg opstaan want ik had keukenploeg. We hebben snel het ontbijt klaargezet en hebben iedereen wakker gemaakt ook de mensen die net nachtwacht hadden gehad want het hele schip moest schoon binnen 3 uur want dan zouden we aankomen in Cuba. Het schip zou uitgebreid worden gecontroleerd door de douanen van Cuba. We waren een beetje chagrijnig want de meesten hadden maar ongeveer 4 uur slaap gehad. Erg lullig maar het kon niet anders. Gelukkig hadden we al onze spullen al in gepakt. Onze kamer was zeg maar de dump kamer. De tassen van iedereen werden in kamer 3 en 5 gegooid en ik sliep in 3. Na onze spullen op het bed te hebben gedumpt hebben we de kamer schoon geschrobd en konden de tassen van de andere kamers erin. De trekkingsrugzakken werden op het achterdek gegooid. Daarna kregen we allemaal een schoonmaak kaartje, ik moest de bordenkast sorteren en schoonmaken. Het was best stressen want inmiddels hadden we nog maar 1,5 uur om alle schoon te krijgen. Toen alles schoonwas kwam de douane aan boord. Er waren 4 fases waarin ze het schip gingen controleren. Eerst werd er gecontroleerd op gezondheid. Onder andere de handen van de keukenploeg werden gecontroleerd en er werd gezegd dat we geen armbandjes ommochten tijdens het schoonmaken. Tijdens de tweede fase werd er gecontroleerd op hygiëne aan boord. Daarbij werden de kamers, wc’s en vooral de keuken gecontroleerd. Ondertussen kregen we onze mobieltjes en simkaarten terug en konden we even een smsje naar thuis sturen want bellen was 5 euro per minuut. Met Yke en Siebrand waarmee ik keukenploeg had hebben we snel even een uiensoepje in elkaar geflanst zodat we nog wat gegeten hadden voordat we van boord gingen. Tijdens de 3e fase kwamen er drugshonden aan boord die het schip gingen doorzoeken. Dat was best apart. Er kwamen 7 zwaarbewapende mannen binnen met van die grote honden. We moesten onze mobieltjes weer inleveren want die mochten we niet meenemen. Ze wouden dat we 100% waren afgesloten van thuis voor 2 weken. Beetje apart vond ik. We deden onze bergrugzakken op en mochten eindelijk aan land maar we waren nog niet klaar. We waren wel uit quarantaine maar we moesten ook nog persoonlijk langs de douane. De paspoorten werden gecontroleerd en de tassen werden doorzocht naar wapens en drugs. Het leek wel een super streng vliegveld. Maar daarna waren we dan eindelijk door de Douane heen. De bus met airco stond al op ons te wachten. We dumpten onze bergrugzakken en toen iedereen er was vetrokken we richting het eerste hotel. Onze reisleidster Margarita en de super dikke buschauffeur pépé stelden zich voor en Margarita vertelde tijdens deze 3 uur durende rit veel over de dingen om ons heen, in het Engels natuurlijk. In de bus kregen we post van thuis die een vriend van Martin vanuit Nederland had meegenomen. Het was super leuk om al die lieve berichtjes van thuis te lezen. In het hotel aangekomen hadden we enorme honger dus zijn we meteen doorgegaan naar de plaatselijke pizzeria waar lekker hebben gegeten. Toen kregen we de kamer indeling en de sleutels. Ik sliep met Tess op een kamer. Het was echt raar om met z’n tweeën in zo’n grote kamer te slapen maar ik vond het heerlijk rustig. Ook het eten dat bestond uit een buffet was heerlijk. We kregen ook een Cubaans toetje. Dat was een soort van rare vla. ’s Avonds hebben we nog lekker een ijsje gehaald en kregen we een praatje van de organisator van onze reis die ons het een en ander vertelde over wat we gingen doen en over wat standaard regels op Cuba. Nadat we waren gekamd waren met de luizenkam zijn we lekker gaan slapen.

14-02-2012
Na een heerlijk ontbijt verzamelde we om half 9 bij de bus. We gingen naar een kunstschool. Het was maar 10 minuutjes reiden en ondertussen vertelde Margarita ons het één en ander over de school en het precieze programma. Bij de school aangekomen werden we naar een klaslokaal gebracht waar het schoolhoofd ons toesprak en verteld dat het een school is voor muziek en dans voor kinderen van 7 tot 14 jaar. Er kwamen 2 jongentjes die een mooi stuk op de viool voor ons hebben gespeeld en een klein meisje dat heel mooi voor ons heeft gezongen, ik kreeg er helemaal kippenvel van . Daarna gingen we naar de danszalen waar we eerst meekeken met een les. Daarna gingen de kinderen van alle 6 de jaren in totaal 10 dansen voor ons doen. Er zat echt een verhaal achter de dansen, daarom vond ik ze ook zo mooi. Ze hadden ze helemaal zelf bedacht. Ze deden traditionele dansen, dansen over problemen in de wereld en veel ballet. Na de dansen mochten we elkaar vragen stellen en werden wij meegesleurd op de dansvloer en gingen we met ze dansen. Dat was echt super schattig maar ik voelde me wel een beetje een dummie toen ik naast die kinderen stond die zo goed konden dansen. Ze hebben ons ook een paar danspassen geleerd. Na een paar nummers riep Margarita dat we weer terug moesten naar de bus. Nadat we van alle meisjes een kus op de wang hadden gekregen (dat is daar blijkbaar gebruikelijk) gingen we terug naar het hotel om te lunchen. Na de lunch kwamen we weer terug bij de school maar dit keer gingen we naar het muziek gedeelte. Nadat we een paar muziek stukken van ze gehoord hadden moesten wij meegaan spelen maar we faalden een beetje geloof ik. Het is echt veel moeilijker dan het lijkt. Maar uiteindelijk werd het wel wat. De dansinstructeurs die inmiddels ook bij ons waren komen zitten gingen ons de chachacha leren. Na een half uurtje dansen kenden we de dans allemaal en riep Margarita ons weer. Na afscheid te hebben genomen stapten we weer de bus in en gingen naar het hotel in Pinar del Rio. Joost besprak in de bus even wat we allemaal hadden gezien en wat nou grote verschillen zijn met Nederland. ’s Avonds gingen we naar een theater voorstelling in een mooi oud gebouw. Het ging over een kat zonder identiteit. Het was best leuk.

15-02-2012
Vandaag vertrokken we uit ons hotel en gingen we op weg naar de school tegenover de andere school. Maar dit was de middelbare school. We gingen in het gedeelte muziek kijken en we kregen verschillende optreden van het koor en van de beroemdste gitarist van Cuba. Daarna vroegen ze of wij ook wat wouden doen en op een of andere manier worden Andréa en ik dan meteen aangekeken. Samen met Yoram op de piano, Jules op de bas, Wouter op de drum en Liv, Sietst en Haike hebben we “sweet goodbyes” van Ilse de lange gezongen. Daarna heb ik “you and I” van Lady Gaga met een meisje van die school gezongen en hebben we nog een keer met hetzelfde groepje “love the way you lie part 2” van Rihanna gezongen, dat was echt heel gaaf. Als finale hebben we met het hele sasteam en hun school “ we are the world” gezongen. Toen namen de mensen van hun school de drums weer over en moesten we allemaal gaan dansen. We hebben wel zeker een uur met ze gedanst voordat we weer terug gingen naar de bus. We lunchten in een ander hotel en gingen toen snel weer terug. Ze hadden nog een paar optredens van dansers en van een hele groep gitaristen voor ons in petto. Er was ook een jongen die super goed saxofoon kon spelen, een meisje dat prachtig opera zong en nog een meisje die heel mooi viool heeft gespeeld. Joostje en Yoram hebben nog een stuk op de gitaar gespeeld en toen waren Andréa en ik het er wel over eens dat Joostje toch wel wat weg heeft van Justin Bieber. Floris en Siebrand hebben ook nog klarinet gespeeld. Natuurlijk konden we niet vertrekken zonder nog even gedanst te hebben, zo gaat dat in Cuba. Toen we wouden vragen of ze facebook hadden kwamen we erachter dat ze helemaal geen computer hadden dus kunnen we helemaal geen contact met ze houden. Na afscheid te hebben genomen gingen we terug naar de bus want het was nog een aardig eind rijden naar het volgende kamp. Ik zat weer met Tess op een kamer/hut dat was bestwel gezellig. ’s Avonds hebben we nog een lesje salsa aangeboden gekregen dat we eigenlijk niet af konden staan dus hebben we weer gedanst. Je begrijpt wel dat we na al dat gedans als een blok in slaap vielen.

16-02-2012
.Toen we de badkamer die ochtend in wouden kwamen we erachter dat de deur in het slot was gevallen dus moest ik door het raampje klimmen. Om half 9 moesten we weer met al onze spullen klaar staan bij de bus. Natuurlijk waren er weer mensen die een kwartier te laat waren maar die kregen een standje van Saceawea. We moesten het hele stuk weer terug rijden en gingen weer naar Piñar del rio waar we naar nog een school gingen. De school van de kunst waar we eerst hebben geleerd over the Cuban 5 en hebben wat foto’s gezien van de Duitse school at sea die ook op Cuba waren geweest. We zijn ook door een galerij gelopen waar alle kunstwerken hingen van de studenten in opleiding. Ik doe het ze niet na, vooral de eindejaarwerkstukken waren echt heel gaaf achter elk schilderij zit een heel verhaal dat maakt ze zo gaaf. We zijn ook naar een lokaal geweest waar ze etsen maakte. Marit die dat thuis ook altijd doet werd helemaal enthousiast toen ze die grote drukpers zag. Vervolgens hebben we weer geluncht in hetzelfde hotel als de dag ervoor en zijn we naar nog een school geweest, deze keer de school voor lyrische zang. Die mensen kunnen opera zingen, daar valt je mond van open. Er stond zo’n klein vrouwtje voor ons en daar kwam echt een enorme stem uit. Onderweg terug naar de bus hebben we nog lekker een ijsje voor 10 cent gekocht en toen moesten we weer voor 1,5 uur de bus in. Bij het hotel aangekomen kreeg ik te horen dat ik voor de komende 2 nachten bij Saceawea op de kamer zo slapen. Ow ja, we mochten na 6 uur het zwembad niet meer in want dan was er geen badmeester meer en stel je voor wat er zal gebeuren en als er geen badmeester is. We hebben Margarita maar niet verteld dat we midden in de oceaan in de deining hebben gezwommen met zo’n 10 kilometer diepte onder ons want dan zou ze vast spontaan een beroerte krijgen. Na het avondeten hebben we nog wat gekocht bij het kraampje dat er stond en ben ik naar bed gegaan.

17-02-2012
Vandaag was een vrij slome dag. Het was echt zo’n dag van volg de gids. Na een plaspauze te hebben gehouden zijn we naar een soort van grot gereden. Maar dat was toch wel anders dan bij de indianen. Er stonden namelijk overal bordjes met pas op! Hier is gedweild en pas op het afstapje. Midden in de grot was een klein meertje waar we in bootjes een stukje gingen varen. Margarita was doods bang dat we in het water zouden vallen ze had volgens mij nog steeds niet helemaal door dat we op een schip leven. Na een rondje gevaren te hebben waren we weer uit de grot. Het leek een beetje op een attractie in de Efteling. Buiten de grot kwamen we opeens Elskarin en Anne tegen. Maar we dachten dat ze met de Regina naar Mexico waren gegaan. Ze vertelde dat ze even vakantie hadden genomen omdat ze daar in Panama niet aan toe waren gekomen. Martin moest namelijk naar huis en dus moesten zij 2 weken op het schip passen. Ze gingen gezellig een hapje met ons eten bij een enorm grote beschilderde rots met een restaurantje waar weer een gezellig bandje stond te spelen. We zijn nog naar een mooie bloementuin geweest waar ze de meest gekke planten hadden en Margarita heeft ons het een en ander uitgelegd over het communisme. Ze worden echt heel oneerlijk behandelt. Na weer het hele stuk terug te hebben gereden en iedereen wel in slaap was gevallen kwamen we bij het hotel waar we nog even een half uurtje hebben gezwommen. En heb ik nog even een ijsje met Evie gegeten in de bar.

18-02-2012
Jaap was jarig vandaag en nadat we even voor hem gezongen hadden gingen verlieten we het hotel weer en gingen we opweg naar een echt voorbeeld dorpje voor toeristen. In een restaurantje waar we een ice tea aangeboden kregen stond een bandje die speciaal voor Jaap een liedjes speelden. In het dorpje maakten ze hun eigen papier en hele lekkere koffie. In het cappuccino schuim was met cacaopoeder het gezicht van Ché afgebeeld. Na lekker in het zonnetje mijn ijskoffie opgedronken te hebben gingen we naar een watervalletje waar we even een uurtje mochten zwemmen nadat Margarita ons natuurlijk had gewaarschuwd over hoe gevaarlijk het wel niet was en dat we goed moesten uitkijken. Het water wel wat kouder dan we gewend waren maar het was wel lekker verfrissend. We lunchten vandaag in een ouderwetse koffieplantage op de top van een grote heuvel waar we prachtig uitzicht hadden. Het eten was heerlijk. We mochten ook even rondkijken bij de maalmachines en in de verte konden we de koffievelden zien liggen. We vertrokken snel weer want we moesten helemaal naar Havana rijden. Dat was zo’n 2,5 uur reizen. We hebben weer wat geslapen en de Donalduck’s en girlz gelezen die de ouders hadden opgestuurd. We kwamen aan bij een kamp waar we na al die luxe hotels wel weer even moesten wennen aan het minder luxe leven. Ik zat op de kamer met Evie, Jeltje en Anna. We bleven hier een week dus hebben we uitgebreid onze tassen uitgepakt en de bedden opgemaakt. Op een grasveldje verderop kregen we les van grote Joost over de geschiedenis van Cuba. We moesten in groepjes gaan discussiëren over wat wij na de revolutie zouden hebben gedaan om het land weer op te bouwen. Dat was nog bestwel moeilijk omdat er alleen maar laag opgeleiden waren en ze helemaal geen geld hadden. Het is best knap hoe ze dat in die tijd voor elkaar hebben gekregen. Het water hier mochten we niet drinken maar tijdens het diner was er een verse sinasappelsap en voor de rest moesten we flesjes water kopen of het water reinigen met micropur. Er was nog een groep jongeren uit Honduras die een afscheidsfeestje gaven omdat ze de volgende dag zouden vertrekken, dan zouden we de enige zijn in het kamp. We hebben even met ze gedanst maar toen zijn we op bed gegaan. Het feest ging nog tot een uur of 2 door.

19-02-2012
We gingen vandaag naar “playa el Maria” geweest. In een hotel mochten we onze spullen in kluisjes dumpen en kregen we handdoeken mee. We hebben lekker 2 uurtjes gezwommen en ik heb nog even gedoucht in het hotel. We aten een lekker pizzatje en zijn vertrokken naar het oude gedeelte van Havana waar we naar een enorme overdekte kunstmarkt zijn geweest waar alles spot goedkoop was en ik heel veel souvenirtjes gekocht hebt. Het was grappig om te zien hoe iedereen je naar hun kraampje probeerde te lokken. We moesten hier met groepjes van 5 lopen en in elke groepje moest 1 jongen zitten wat ik best snap want je word met je blonde haar overal aangestaard en nagefloten. Toen iedereen weer in de bus was en de telaatkomers op hun kop hadden gekregen zijn we terug gereden naar het kamp waar we meteen gingen eten. Er waren al behoorlijk wat mensen ziek of niet lekker. Vandaag waren er ook al 2 in het kamp gebleven om uit te zieken. Op het plein hebben we nog wat gekke spelletjes gespeeld, gezongen en gezellig gekletst. Om 8 uur begon er een Spaanse film maar omdat ik met Siets, Anna, Francis, Tess en Lian op een kamer zat te kletsen kwamen we er om 9 uur pas achter dat we nog naar de film moesten toen zijn we maar niet meer gegaan.

20-02-2012
We gingen naar het museum voor alfabetisme in Havana waar we hebben geleerd dat kinderen van 12, 13 en 14 jaar mensen moesten leren lezen en schrijven maar niet alleen de kinderen maar ook de oudere mensen die allemaal analfabeet waren. 100.000 kinderen zijn naar de varkensbaai gestuurd waar ze 707.000 mensen hebben leren lezen en schrijven. ’s Middags waren we vrij in Havana. Lambert ging geld voor ons wisselen maar na 1,5 uur op hem te hebben gewacht zijn we maar weg gegaan en hebben we een broodje gegeten met de 2 peso die ik nog overhad. Dat was een beetje jammer van onze vrije tijd maar nadat we terug kwamen bij de bus kwam Lambert aangelopen en vertelde dat hij 2,5 uur in de rij heeft gestaan. We reden met de bus naar een kunst buurt waar we werden ontvangen door Mario die voor ons een rondleiding langs de verschillende muurschilderingen en kunstwerken in de buurt heeft gegeven. Daarna heeft hij liedjes voor ons gespeeld en maakte hij muziek op een geïmproviseerd drumstel van stukken afval. Wij moesten zelf ook schilderen Ze hadden een enorm blad op de grond gelegd waar we met z’n allen aan de slag gingen. We hebben de Cubaanse vlag geverfd met daarvoor de Nederlandse en in het blauw van de Nederlandse vlag hebben we het silhouet van de Regina gemaakt. We kregen allemaal lekkere hapjes van de mensen en toen het donker begon te worden vertrokken we weer naar het kamp. We hebben ’s avonds nog een lesje Spaans gehad van een vrouw uit het dorp verder op. Dat was bestwel leuk maar een heleboel van de dingen die ze ons leerde kenden we al.

21-02-2012
Revolution scuere stond vandaag in de planning. Daar was een enorme toren. Dat gebouw was ter ere van Gosé Marti die in zijn tijd heel veel boeken heeft geschreven. De zuilen van het gebouw waren van 10 karaats goud en de letters op de muren van 24 karaats goud. We konden ook nog helemaal naar boven in de toren waar we uitzicht hadden over heel Havana. We mochten kiezen of we lopend of met de bus naar de volgende locatie wouden gaan. Bijna iedereen ging met de bus maar ik ging met Lambert, Siets, Tess en Meilin lopend. Onderweg spraken een paar mensen ons aan die vroegen waar we vandaan kwamen en ze boden ons aan om een echte (alcoholvrije) pina conlada te gaan drinken. Je kon volgens hun Cuba niet verlaten zonder die een keer te hebben geproefd. Lambert was mee en we hadden nog een uur dus gingen we mee naar een cafétje dat voor het huis stond van de man die het liedje guantanamera heeft geschreven. De pina conlada was inderdaad erg lekker en na afscheid te hebben genomen gingen we naar casa del amistad waar we zouden gaan eten. Casa del Amistad was een enorm chique roze gebouw. Het eten was lekker en we hebben de groep even bijgekletst over wat we hadden gedaan en waarom we zo laat waren. Na het eten gingen we door naar de ISA. Dat was de universiteit voor de kunst waar we een rondleiding kregen. Het campus was super groot met enorme tuinen .Het gebouw was wel een beetje appart. Het moest de vrouwelijke vormen voorstellen… De kunstwerken die ze daar maakten waren echt heel professioneel en indrukwekkend. Achter elk schilderij zit weer een eigen verhaal. Na de ISA gingen we door naar de ICAP dat is het ministerie van buitenlandse zaken die oa onze reis hebben georganiseerd. Toen we daar aankwamen kwam Jaap die de hele dag op het internet onze toetsen probeerde te versturen naar buiten en hij vertelde opgewonden dat Till de jongen die in Panama naar huis was gestuurd door zijn school was gearriveerd op het vliegveld en dat hij hem nu ging ophalen! Dat was wel heel erg onverwacht maar we konden niet wachten om hem weer te zien. We kregen een uitgebreide uitleg over wat de ICAP precies allemaal doet en na wat vragen te hebben gesteld zijn we snel terug naar het kamp gegaan. We gingen meteen door naar de eetzaal waar Till stond! We hebben hem met z’n allen een groepsknuffel gegeven en hebben hem volgens mij bijna geplet. We zijn blij dat je er weer bent Till, welkom terug!

22-02-2012
We moesten vroeg in de veren vandaag want we gingen tot 11 uur op het land werken. Daar zaten we dan met z’n allen tussen de yuka planten onkruid te wieden (volgens mij heb ik ook wat yuka planten eruit getrokken). Dit is niet echt m’n favoriete klusje maar het was wel een grappig gezicht. Door 2 dagen hier te werken is het verblijf in het kamp gratis. Na de lunch in het kamp gingen we naar het moderne gedeelte van Havana waar we vrij kregen langs de 23rd street, de hoofdstraat van dit gedeelte. We zijn naar wat kleine marktjes geweest en hebben langs boulevard gelopen. Ook heb ik even m’n kaarten op de post gedaan. Het geeft echt een machtig gevoel om tussen al die grote gebouwen door te lopen maar hier en daar zaten er ook wat oude vervallen gebouwen tussen wat het toch wel weer iets triests geeft. Met Evie zijn we het mooiste en grootste hotel van heel Cuba binnen geslopen en toen we langs de deurwachten moesten deden we net alsof we er helemaal bij hoorden. Met de lift zijn we naar de bovenste verdieping gegaan en hoopte op het dak te komen maar dat was niet gelukt. We hebben nog even door de tuin gelopen waar we Lambert ook tegenkwamen die daar op internet was geweest. Na een uurtje moesten we weer terug naar de bus en zijn we weer net zoals we binnen waren gekomen naar buiten geglipt. We reden terug naar het kamp en ik ben voor de verandering eens wat vroeger gaan slapen.

23-02-2012
’s Ochtends gingen we weer hard aan het werk op het land. Dit keer ging ik mee met het groepje van 6 dat op een kleinere akker ging werken om weer onkruid te wieden. Grote Joost ging ook met ons mee en we hebben gezellig een beetje gekletst. We waren om 10 uur al klaar dus heb ik gedoucht voordat de rest van de groep kwam. De douche was wel koud en toen ik naar de wc wou gaan zat er een enorme kikker op de bril, dat heeft iedereen gehoord geloof ik. We begonnen alvast met het inpakken van onze tassen want overmorgen zouden we weer vertrekken. We hadden tot een uur of 3 vrij in het kamp maar er was niet heel veel te doen dus hebben we met alle meiden op de stoeprand onze nagels gelakt. Dat we ook al zo’n 4 maanden niet meer hadden gedaan. De jongens waren een potje aan het voetballen. Om 3 uur gingen we naar het dorpje verder op waar we meededen aan een buurtfeest waar. De kinderen gingen voor ons dansen en op het laatst hebben wij ook met ze gedanst. Terug in het kamp hadden we ’s avonds een Hollandse avond georganiseerd voor de mensen in het kamp waarin we allemaal Nederlandse liedjes hebben gezongen en gespeeld. We hebben ook wat foto’s van de Regina laten zien. Evie had een mooie dans op 15 miljoen mensen. Joost en Yoram hebben een gitaarstuk gespeeld, Jules heeft een gedicht voorgelezen en met Andréa en Sietske heb ik het is een nacht gezongen met Joostje op de gitaar die de 2e stem meezong. Dat klonk echt heel goed.

24-02-2012
We zijn naar het dorpje iets buiten het dorp gegaan waar we gingen kijken bij een dansles van een groep kleine kinderen. En natuurlijk moesten wij ook meedoen. Dat was best grappig want onze jongens zijn soms wel een beetje stijf dus dat was best leuk om te zien naast zo’n klein jongetje die helemaal losgaat. Daarna hebben we nog even een ijsje voor 10 cent gehaald en gingen we weer naar het kamp om te lunchen. Na de lunch gingen we naar het oude gedeelte van Havana geweest waar we eerst naar het museum van de revolutie zijn geweest. Dat was een mooi groot gebouw van 3 verdiepingen hoog waar Margarita ons een korte rondleiding doorheen gaf. Ook hebben we wat replica’s van ouderwetse oorlogsvliegtuigen en tanks gezien. Daarna hadden we vrij in het oude gedeelte en hebben we eerst een broodje gegeten bij de bakker. Sommigen hadden met 5 man een taart gekocht maar dat was toch iets te veel van het goede dus hebben ze de rest aan een zwerver gegeven. We zijn naar een marktje geweest en ik heb mijn blog geupdate voor 6 peso per uur in een luxe hotel. Daarna kwam de rest van de groep me weer ophalen en zijn we terug naar de bus gegaan terug naar het kamp. Daar aangekomen hadden de mensen van het kamp een Cubaanse avond georganiseerd. Er stond een bandje te spelen en we kregen lekker te eten. We hebben onze laatste pesos uitgegeven in het winkeltje en hebben toen snel de laatst dingen ingepakt.

25-02-2012
Vandaag vertrokken we weer uit het kamp en gingen we naar marina hemmingway waar de Regina op ons lag te wachten. We namen afscheid van Margarita en Pépé en begonnen de kamers in te ruimen. We hebben ook onze blogjes bijgewerkt en ons betoog over Cuba geschreven. ’s Avonds hebben we met z’n allen motorcycle diaree’s gekeken wat wel heel toepasselijk was aangezien we op Cuba waren. Ik vond het echt een gave film. Ik had er ook helemaal geen moeite mee om die avond vroeg in m’n bedje te kruipen. We waren blij dat we weer thuis waren en dat de groep met Till erbij weer helemaal compleet was.

26-02-2012
We zouden eigenlijk vandaag vertrekken maar dat ging niet door omdat er nog wat zaken geregeld moesten worden. Het was heerlijk rustig weer dus hebben we onze planningen voor school weer bijgewerkt en zijn we met school aan de gang gegaan. Ook hebben we het Cuba betoog afgemaakt.

27-02-2012
Het was een warme dag en we waren allemaal een beetje suf na een ochtend school dus hebben Anne en Joost ons na de lunch meegenomen naar een klein strandje een halfuurtje verderop. Dat was wel even lekker verfrissend. We zijn nog even door de haven gelopen kijkend naar de bootjes die er lagen en hebben een gesprek gevoerd met een paar gepensioneerde Nederlanders die de wereld aan het rondreizen waren. Na het eten heb ik lekker even aan land gedoucht want aanboord mag dat niet zo uitgebreid. ’s Avonds hebben we nog gezellig met de docenten en de crew gekletst en gegrapt. Maar toch baalde we er wel van dat we nog steeds niet aan het varen waren, we wouden eindelijk weer lekker zeilen want we hadden een beetje heimwee gekregen naar die mooie azuurblauwe zee.

28-02-2012
Vandaag was denk ik wel de rotste dag die ik ooit heb meegemaakt. Elskarin ging weg. Ze had knobbels gevonden in haar borst en na uren en uren te hebben doorgebracht in het ziekenhuis in Cuba vonden ze het toch een beter idee om haar naar huis te sturen voor onderzoek. Dat was echt een schok voor ons allemaal. Na allemaal huilend afscheid van haar te hebben genomen ging ze van boord. Daar stond ze dan helemaal alleen op de kade terwijl de Regina weg voer. Ik voelde me zo machteloos en was boos omdat dit nou precies haar moet overkomen. Ze heeft al zoveel meegemaakt. Zo iets gun je natuurlijk niemand maar Els al helemaal niet. Met alle meiden stonden we huilend op het achterdek wildzwaaiend naar het stipje in de verte.

De dagen erna waren nogal deprimerend, we zaten nogal in een dip. Er miste iets belangrijks aan boord. Els is voor iedereen aan boord als een moeder en we misten haar heel erg. Hopelijk kan ze in Bermuda weer aan boord komen.