Bermuda

29 februari werd Tess 16 maar eigenlijk werd ze 4 dus dat was feest zou je zeggen. Nou dat viel best tegen want zodra we de veilige haven van Cuba hadden verlaten en weer de zee op gingen viel die vervelende deining ons weer lastig en was de reling binnen een uur weer bezet met kotsende mensen. Ik voel me wat dat betreft toch wel een buitenbeentje dat ik gewoon nog niet 1 keer zeeziek ben geweest. Na 2 uur lagen de meeste mensen of op bed of op het achterdek, gezellig. Ik eerst geprobeerd iets aan school te doen maar na een uur werd ik daar zelfs misselijk van en heb ik er maar een gewoon boek bij gepakt. De rest van de dag heb ik de keukenploeg maar geholpen want die waren er ook niet best aan toe. Alles wat niet goed zeevast stond viel om en het was weer een enorme gaos. Ze waardeerde het dan ook enorm dat er iemand kwam helpen. Niet dat we voor veel mensen hoefde te koken want de meesten hadden toch geen trek. Tsja, dat krijg je als je 3 weken aan land bent geweest. Na de gebruikelijke eerste 3 dagen was iedereen weer aan de deining gewend en zaten we weer in ons gewone wacht- lesritme. Op 1 maart, tijdens mijn wacht (nog steeds 12 tot 4) hebben we het schip stil gelegd en was het weer tijd voor een stilte oefening. Iedereen ging langs de reling staan en we keken uit over de horizon. Dit keer kregen we een moeilijke vraag mee waar we over moesten nadenken namelijk: hoe kan ik op langer termijn van nut zijn voor anderen? Ik vond het een lastige vraag en merkte dan ook dat ik al snel een beetje afdwaalde met mijn gedachten. Ik vind het wel altijd heel fijn om een stilte oefening te houden, de tijd vliegt echt voorbij als je daar staat en gewoon alleen maar nadenkt of juist je hoofd even helemaal leeg maakt. De volgende dag hadden we nog een lesje over socialistisch Cuba in vergelijking met de VS. De meesten mensen zien het communisme als iets slechts maar daar ben ik het niet mee eens. Daar hebben we ook een betoog over geschreven. Toen we voor de kust van Florida voeren hoorde we voor het eerst weer eens wat over de marifoon. Het is net alsof ze die daar net hebben uitgevonden want ze praten aan een stuk door over van alles en nog wat. Ook konden we ’s nachts de lichtjes van Miami zien. Ondertussen voeren we dwars door de Bermudadriehoek en hadden we stralend weer.
Dat veranderde wel, op zondag 14 maart toen ik mijn vrije zondag had was het echt stormachtig weer. Ik heb de hele dag een beetje een boek gelezen en heb bij de wacht gezeten om te kijken naar de enorme golven die af en toe over het 4 meter hoge achterdek sloegen. De hele dag hadden we al zo’n windkracht 8 en konden we dus lekker door zeilen met maar weinig zeil. Maar ’s avonds net na het avondeten bereikte de wind orkaan kracht en gebeurde er iets wat ons allemaal nog lang bij zal blijven. Ik ga er niet veel over vertellen, dat moeten jullie me maar zelf vragen als ik weer terug ben maar het schip heeft heel wat schade opgelopen heeft. Ik vind echt dat de crew ongelofelijk goed en professioneel gehandeld heeft tijdens deze situatie en besef me dat ik me met hun aan boord echt veilig voel. Dat besefte ik me niet echt omdat de hele reis tot nu toe zo soepel was verlopen maar ik ben er echt trots op dat ik met hun mee mag varen. Ze hebben de hele nacht doorgewerkt om de schade enigszins te bepreken. Het belangrijkste is dat niemand gewond is geraakt. We hebben de dagen erna alleen nog maar op de autopilot gevaren omdat het kompas uit het statief was gerukt en we niet meer handheld konden varen. Ook moesten we goed uitkijk houden omdat we ook geen AIS meer hadden.
Na nog 3 dagen varen bereikte we dan eindelijk Bermuda en ik merkte aan iedereen, ook aan de crew dat ze opgelucht waren om weer land te zien, en dat was ik ook. We kwamen rond een uur of 2 aan en nadat het hele schip echt goed schoon was gemaakt mochten we aan land zodat we even contact met het thuisfront konden leggen via skype. We hadden het wel ongelofelijk koud het was er zo’n 17 graden en dat waren we niet meer gewend na zo’n 4 maanden 30 tot 35 graden. We zaten dan ook met dikke vesten voor een kerkje waar ze wifi hadden te internetten. Dat was best wel een grappig gezicht. Joost heeft nog even een praatje gehouden waarin we onze waardering voor de crew lieten zien want we zijn er wel even achter gekomen dat we ze heel hard nodig hebben anders had ons leuke avontuurtje op zee wel heel anders kunnen aflopen tijdens die storm. We hebben ook Anne een groepsknuffel gegeven wan hij kan nog zo stoer doen maar we weten allemaal dat hij zijn Els toch wel heel er mist. Hij stikte bijna geloof ik toen we hem allemaal aanvlogen maar stiekem denk ik dat hij er wel blij mee was.

7 Maart:
De volgende dag was het 7 maart en hadden we onze eerste hele dag op Bermuda. Het is best een leuk eiland, we lagen aan wal in het authentieke dorpje st. George. Waar we van te voren al voor gewaarschuwd waren en wat nu dus echt bleek is dat Bermuda een verschrikkelijk duur eiland is. Dat komt doordat alles moet worden geïmporteerd. Daar kregen we die dag meer uitleg over toen we naar Bermuda university zijn geweest. Het was een dik uurtje met het openbaarvervoer. Snel wegen kennen ze niet op het eiland, de maximale snelheid is zo’n 40 kilometer per uur en dan ben je maximaal 3 uur onderweg. Terwijl de werkzaamheden aan het schip begonnen gingen wij dus naar de universiteit. We waren vrij vroeg dus werden we naar de studenthall gebracht waar we konden pingpongen, biljartspelen en spelletjes spelen op de playstation. Het is echt een hele Amerikaanse universiteit maar toch ook weer een beetje Brits, het is perslot van rekening een Engels eiland. In de school was een echte Amerikaanse sporthall met daarnaast ook nog een sportschool met van die trainingsapparaten, ze hadden een enorme bibliotheek, heel veel laboratoriums en een enorme tuin, best wel gaaf. Ook kregen we allemaal een reep chocolade van ze. We dachten allemaal dat het een saai praatje zou worden maar dat was het totaal niet. Er kwam een man die ons meenam naar een klaslokaal. En hij kon zo leuk vertellen, we lagen de hele tijd dubbel, doe mij ook maar zo’n leraar. We hebben veel geleerd over de economie en waarom het allemaal zo duur is en het was niet zo dat hij het eiland perse heel erg aanprees, hij vertelde ook de mindere kanten van het eiland. Bijvoorbeeld dat ze al hun afval verbranden wat weer heel slecht is voor het milieu. Hij vertelde over aandelen en verzekeringen en het kwam er een beetje op neer dat Bermuda vooral rijke mensen aantrok, hij had behoorlijk veel zelfspot. Na de les zijn we terug gegaan met de bus naar Hamilton, de hoofdstad van Bermuda, waar we nog een paar uurtjes vrij kregen. We zijn even naar de Burgerking geweest voor een lekkere vette hap maar het was er echt verschrikkelijk duur. Een small menu was al 10 dollar! Shoppen ging dan ook niet echt goed, het was gewoon te duur maar we hebben wel even gezellig rondgekeken met wat meiden en we hebben even gekeken of we na al die maanden op zee nog wel op pumps konden lopen. We waren voor het eerst weer in een westers land wat toch ook wel weer heel fijn was. ’s Avonds mochten we nog even internetten bij de kerk.

8 maart:
We hebben tot een uur of 3 school gehad omdat we wel wat moesten inhalen want na de storm hebben we er eerst geprobeerd de schaden een beetje te herstellen en apparatuur te redden door alles te weken in zoet water. Dat was wel een apart gezicht. Om 3 uur gingen we naar de golfbaan aan de andere kant van het dorp waar we lekker van heuveltjes zijn afgerold en ons even helemaal uit konden leven na weer 2 weken met z’n allen op elkaar gepropt te hebben gezeten. Dat was lachen gieren brullen. We gingen naar een soort van strand met hele aparte rotsen. Dat was echt een heel mooi gezicht. We gingen daar een vertrouwensoefening doen en het doel was dat we erachter kwamen waar de anderen zich eigenlijk mee bezig hielden. Maar omdat we nogal druk waren vond Joost het een beter idee om dat een andere keer te doen als we wat rustiger waren. Hij heeft ons nog even lekker laten razen en rond etenstijd zijn we weer teruggelopen naar het schip. ’s Avonds hebben we spandoeken gemaakt en posters voor aan de muren want de volgende dag zou niemand minder dan Elskarin terug komen vanuit Nederland! Ze zou de volgende dag zoals beloofd weer helemaal gezond terugkomen. Gelukkig maar.

9 maart:
We gingen vandaag eerst schoonmaken en daarna weer tot 3 uur aan school. Ondertussen hadden we alle spandoeken en posters opgehangen en hadden Jorrit en Joost alle vlaggen die we aan boord hebben aan elkaar vast geknoopt en vanaf de David over alle 3 de masten aan de punt van de kluiverboom vastgemaakt. Dat was een heel vrolijk gezicht. Ook vandaag gingen we na school iets leuks doen en vandaag waren we uitgenodigd door de crew van het schip “the Spirit of Bermuda” om gezellig te gaan barbecueën. Na een rondleiding over het vrij moderne schip te hebben gekregen gingen we met de crew van de Spirit die uit ongeveer 10 man bestond en de leeftijd tussen de 20 en 30 hadden een potje voetballen op een veldje verderop. Na een uurtje gingen we naar het hoofdgebouw waar een lekker houtvuur brandde waar we met z’n allen omheen gingen zitten omdat we het behoorlijk koud hadden gekregen. We hebben gezellig gekletst met de jongens. Ze waren echt heel grappig en de barbecue was super lekker. Rond een uur of half 10 zagen we Anne en Marit aan komen lopen met nog iemand. En die iemand was Elskarin! We rende allemaal op haar af om haar te knuffelen wat ook weer tot een halve verstikking leidde maar ze was wel heel blij om ons weer te zien. Toen Martin er ook was en de crew van de Regina daarmee ook compleet was was het echt tijd voor een feestje en daardoor hebben we wel mooi het laatste pondje gemist die we moesten nemen om terug te komen. Rond een uur of half 11 namen we de op 1 na laatste bus terug naar Hamilton waar ik naast een man zat die van alles wou weten over onze reis en over de Regina. Mensen in Bermuda zijn zo aardig. Ze groeten je altijd en zijn heel behulpzaam. Ik heb gezellig 1,5 uur met hem gepraat en toen waren we dan eindelijk in Hamilton waar we allemaal zo moe waren dat we met z’n allen op de grond zijn gaan liggen tegen elkaar aan want het was ook al weer behoorlijk koud geworden. Gelukkig ging er nog 1 bus naar st. George en waren we rond 1 uur terug aan boord en zonder nog iets te zeggen zijn we onze bedden ingeklommen.

10 maart:
Het was gister laat geworden dus mochten we vandaag uitslapen. Daarna kregen we een rondleiding door het oude stadje st. George. We kregen veel oude gebouwen te zien en zijn heel wat te weten gekomen over de geschiedenis van het stadje en de ontdekking van Bermuda. Bermuda is toevallig ontdekt in 1600 door een afdwalen schip en heeft een grote rol gespeeld in de oorlog. We zijn nog door een mooie tuin gelopen en als klap op de vuurpijl kregen we een praatje in het gemeentehuis van niemand minder dan de burgemeester die ons als crew van de Regina Maris een oorkonde aanbood. Hij was echt heel grappig. Aan het eind kregen we nog een toneelstukje waarin ze lieten zien wat voor straffen er werden uitgedeeld vroeger. Een vrouw die zogenaamd had geroddeld werd in een stoel gezet die vast zat aan een soort van enorme wip. Ze hielden haar boven het water en lieten haar zo 10 keer in het water vallen. Arme vrouw. Benjamin en Merwin die moesten helpen om de vrouw steeds in het water te gooien vonden het wel grappig geloof ik. De rest van de dag hebben we aan school gewerkt en ’s avonds hebben we nog even een dansje ingestudeerd voor het feestje van Els. Een paar Argentijnse mensen die we hadden leren kennen kwamen ook langs. Ze hadden 2 dochters die best aardig waren. Zij zeilen nu al 2 jaar rond in en nogal armoedig zeilbootje. En ik maar denken dat ons schip klein is. We hebben lekker patatjes gegeten met zelfgemaakte kroketten die echt heel goed waren gelukt. Er kwamen ook nog wat mensen van de Spirit langs die we hadden uitgenodigd om mee te eten. Toen bleek dat 1 van die jongens, Lennie genaamd, onze docent Marit wel zag zitten. Ze hebben de hele avond in de stuurhut gezeten. Nadat we ons dansje hadden gedaan voor Els werden de speakers weer op de stuurhut en voor het hok van Jaap gezet en kon het feest echt beginnen. Dit keer was het geen party op de schoenergaffel want die was naar de lasser voor reparatie en lag ook een beetje zielig aan land. Ze hebben hem gemaakt sterke lijm en glasvezel. Het lijkt net of hij in het verband zit. Desondanks hebben we tot 2 uur doorgefeest. Marit was om 12 uur met Lennie achterop de scooter meegegaan…

11 maart:
Gelukkig mochten we vandaag uitslapen. Rond een uur of half 9 ben ik aan land gegaan en heb ik geskyped met m’n ouders. Om half 1 moesten we terug zijn aan boord en na de lunch gingen we van kamers wisselen. Ik zit nu in kamer 8 met Dianne, Sanne en Jeltje. Dat is best gezellig maar we hebben wel de kleinste kamer. Gelukkig heb ik een groot bed en kan ik heel wat spullen kwijt bij het voeteneind maar het was wel behoorlijk passen en meten. Ik lig nu in de lengte van het schip aan bakboord zodat als het hard waait en we over stuurboord liggen ik bijna uit bed val. En als we over bakboord liggen lig ik op de muur. Maar toch vind ik heb best lekker slapen.

12 maart:
Vandaag hadden we weer les tot 3 uur en daarna zijn we weer naar de golfbaan gegaan. Daar hebben we een soort van sportmiddag. We hebben leven stratego, Hollandse leeuwen, water en vuur en twister met een paar truien en schoenen die verschillende kleuren hadden we hebben nog een paar keer een piramide geprobeerd te bouwen maar dat eindigde er vooral in dat we met z’n allen lachende over de grond rolden, de Argentijnse meiden die ook mee waren gegaan vonden het ook heel leuk. Toen kwamen we erachter dat we te laat waren voor het avondeten dus zijn we snel terug gejogd. We waren bijna de vlag vergeten die nog ergens in de bosjes lag en die we eerst moesten zoeken. Gelukkig waren ze niet boos dat we te laat waren. Na lekker pizza te hebben gegeten verzamelde we op het middendek waar een grote taart stond die we van de ouders hebben gekregen met de woorden “we survived the Bermuda triangel” erop. Ze hadden er ook een super lief briefje bij gedaan en daar wil ik ze bij deze even heel hartelijk voor bedanken. De taart was heel lekker!

13 maart:
Vandaag was weer hetzelfde verhaal. Tot 3 uur school en daarna een activiteit. We gingen weer naar de golfbaan maar dit keer ging Els mee. Er werden mensen opgenoemd die een blinddoek op moesten doen en in een rij moesten gaan staan. Ze moesten in een soort polonaise formatie achter Joost aan lopen. Dat was echt een super grappig gezicht. Joost liep de hele golfbaan met ze over, liet ze bukken voor palmbomen die er helemaal niet waren en liet ze over stenen klimmen. Ondertussen moesten we een hindernisbaan uitzetten die Evie en Jules hadden bedacht. Toe werd verteld wat nu de hele bedoeling was van deze hindernisbaan. Er moesten 4 keer 3 mensen geblinddoekt door de hindernissen heen worden geloodst en de 4 “leiders” waren: Tess, Floris, Lian en ik moesten elk een groepje van 3 zo snel mogelijk door de hindernissen heen zien te krijgen. Ik had wel de 3 meest opstandige mensen die normaalgesproken zelf de leiding nemen en dus niet heel goed wouden luisteren maar toen ze 1 keer flink hun teen hadden gestoten werkten ze wel mee. We waren uiteindelijk 2e geworden. Dit was een oefening om je leiderschapskwaliteiten te oefenen en jezelf bewust te worden ervan. We hebben nog even lekker popcorn gegeten die de keukenploeg had meegenomen. Vervolgens gingen we terug naar het schip en hebben we voor het schip een potje touwgetrokken met de landvasten. Jongens vs Meiden en wie wonnen er… ja ja dat waren de meiden. Daar konden de jongens niet goed tegen en ze wouden revenge als ze het nu weer zouden verliezen zouden ze in het water springen. En natuurlijk verloren ze weer en daar gingen ze dan. Met z’n allen het koude havenwater van Bermuda in. Het was best een grappig gezicht en ze wouden ons er ook weer bijna ingooien. Gelukkig bleef het bij een natte knuffel. Het was trouwens best eng om de jongens het water in te zien springen want 2 dagen ervoor was het schip nog omringd door giftige Portugese oorlogsschepen (kwallen), kogelvissen, hele grote zeeslakken en zelfs een minihaai. Maar gelukkig is er niets gebeurd.

14 maart:
Vandaag gingen we weer met de bus naar Dockyard aan de andere kant van het eiland. Marit was al weer verdwenen naar Lenie en Sacajawea had het hele Bermuda programma overgenomen. We gingen naar een maritiem museum dat eigenlijk bestwel interessant was. We moesten wat vragen invullen en opdrachten maken. Na 2 uurtjes waren we wel weer uitgekeken en gingen we terug naar het grasveld voor het museum waar we hebben geluncht. We mochten nog even in een winkeltje kijken aan de voerkant van het terrein. Vervolgens gingen we naar een soort dolfijnen opvangcentrum waar we voor 20 dollar dolfijnen mochten aaien, voeren en met ze mochten spelen. Dat heb ik ook gedaan. En dat was heel apart om eens te voelen. Ondertussen werd ons van alles verteld over de dolfijnen. We lieten de dolfijnen salto’s maken en ringen opduiken. En na 20 minuten was het afgelopen. We hebben nog wat extra uitleg gehad van een vrouw die Nederlands sprak. Tegen 5en zijn we weer met de bus naar het schip gegaan.

15 maart:
Vandaag was Meilin jarig samen met het Argentijnse meisje die 12 werd. Daarom zijn de Argentijnen langszij komen liggen. We hebben gewoon tot 3 uur school gehad en hadden ondertussen ook nog een college van de TU-Delft over duurzaamheid. We hebben het Argentijnse meisje heel veel Nederlands cadeautjes gegeven die eigenlijk voor de gastgezinnen bedoeld waren maar we hebben uiteindelijk niet 1 keer in een gastgezin gezeten, behalve bij de indianen. Ze kreeg dus een heleboel Delfts blauwe mokken en kaasplankjes. Dat was wel grappig.

16 maart:
Na school gingen we naar de BIOS, nee niet de bioscoop maar biological institute of ocean science. Na een half uurtje lopen kwamen we er aan en na even in een boom te zijn geklommen tijdens het wachten hebben we een presentatie gehad over verschillende soorten koraal rond Bermuda en hoe bijzonder deze zijn, dat was best een gaaf gezicht. We hebben een rondleiding gekregen door het instituut, ze doen veel onderzoek op koraal en maken hun eigen biobrandstof. We mochten zelf ook nog een opdracht doen, we moesten de verschillende namen van koralen bij de plaatjes zetten door naar echte stukken koraal te kijken. Dat ging best goed. We maakten ook nog een opdracht over de diversiteit van koraal in Bermuda door middel van plaatjes en cijfertjes. Terug aan boord mochten we weer even internetten en ’s avonds kwamen er een paar zeekadetten aan boord die we gingen rondleiden. De kleintjes waren diep onder de indruk van het schip en durfden niet de machinekamer in omdat het zo diep was. De grotere zeekadetten kwamen wat later, die waren iets meer van onze leeftijd. Met hun hebben we nog een potje touwgetrokken en daarna zijn de jongens weer het water in gesprongen maar dit keer hadden ze niet eens een verloren. En toen sprongen die zeekadetten er ook nog achteraan en moesten we halsoverkop handdoeken gaan regelen zodat ze niet zouden onderkoelen. Maar het was wel grappig.

17 maart:
Vandaag was het zaterdag maar we hadden de zaterdag en de zondag even omgedraaid en hadden vandaag na de grote schoonmaak vrij. We moesten in ieder geval een activiteit doen dus ik ben met Lian en Anna meegegaan met Sacajawea naar een aquarium, dierentuin en museum in 1. Dat was heel gezellig en ik heb voor het eerst van mijn leven een zeepudding vastgehouden. Dat is toch een raar beest maar het was wel heel grappig. Ze hadden ook enorme schildpadden, flamingo’s, haaien, zeehonden en nog veel meer gekke beesten. Rond een uur of 4 gingen we weer richting de bushalte en hebben we nog even geinternet voor de kerk. Het was een gezellige dag.

18 maart:
Vandaag hebben we tot 4 uur aan school gewerkt. Vervolgens hebben we met z´n allen hard gewerkt op het schip. Zo heb ik geholpen met het weer aan boord hijsen van de hersteld giek van de schoener, de gaffel van de schoener en de gaffel van het grootzeil. Ook hebben we het zeil weer op de schoener gezet wat ook nog een hele klus is door al dat geklooi met de lazy jack´s en alle lijntjes die precies goed moeten zitten. Dat ging gelukkig allemaal goed.

19 maart:
Na school zijn sommigen weer naar de golfbaan gegaan voor wat spelletjes maar ik ben met nog wat mensen aan boord gebleven. Met Anna en Marlo ben ik nog even verder gegaan met school maar al snel zijn we gaan helpen met klussen. We hebben een paar mensen de mast in gehesen die de stagen gingen schuren en schilderen en moesten af en toe het wand in klimmen om bijvoorbeeld Evie haar kwast terug te geven die ze naar beneden had laten vallen. De stagen zien er wel weer mooi uit.

20 maart:
Vandaag hadden we na school een les/discussie over waarom Bermuda nou zo rijk is en een land als Dominica zo arm want Dominica ligt veel dichterbij land dus zou je zeggen dat dat niet echt logisch is. Het is wel leuk om te zien hoe iedereen daar anders over denkt. We zijn tot de volgende conclusie gekomen: onder andere omdat Bermuda door de kolonisatie al een aantal basisvoorzieningen had, die Dominica niet had, en dat Bermuda een heel strategische ligging had voor reizen van Europa naar Amerika. Daarnaast heeft Bermuda niet geprobeerd om zijn succes in de landbouw te gaan zoeken, maar heeft het over een andere boeg gegooid en is in diensten (vooral verzekeringen en “trusts”) gaan handelen. Dit zijn wel de belangrijkste redenen. Het is best raar om te realiseren dat zodra de armelanden het beter krijgen, wij als rijke landen het juist slechter krijgen. Dat is eigenlijk best logisch maar ik heb er nog nooit zo bij stil gestaan. Na al die verhitte discussies was het tijd voor een gezellig avondje vrij, dat vond de crew in ieder geval want die gingen gezellig met z’n allen uit eten (gebeurd wel vaker) de om de een of andere reden vertrouwen ze ons het schip dan toe. Dan gaat de muziek meestal wel net iets harder aan dan normaal en is het gewoon super gezellig en juist omdat het zo gezellig is gaan we meestal wel wat later op bed. :P

21 maart:
Vandaag kwam eindelijk de elektronica aan zodat dat eindelijk kon worden geïnstalleerd, nou mooi niet want daar moesten eerst nog wat specialisten voor over worden gevlogen uit Nederland. We lopen al behoorlijk achter op de planning want eigenlijk hadden we allang moeten vertrekken, we zouden eigenlijk maar 1 weekje in Bermuda zijn en we waren er nu al 2 weken. Dat gaat allemaal van onze tijd in de Azoren af. Niet dat we Bermuda niet leuk vinden hoor maar op een gegeven moment hebben we het wel weer gezien. Hoe dan ook, na school gingen we weer naar de golfbaan met Els voor weer wat oefeningen. We deden een oefening voor vertrouwen in elkaar maar dat vond ik een beetje overbodig en met mij iedereen wel geloof ik want ik kan zo zeggen dat ik iedereen voor de volle 200% m’n leven toevertrouw. Daarna hebben we nog een stilte oefening gehouden op de rotsen met uizicht op zee. Dat was heerlijk om een kwartier lang gewoon even aan niets te denken en uit te kijken over de uitgestrekte oceaan. Ik had eigenlijk gedacht dat ik de zee op een gegeven moment wel zat zou zijn maar dat heb ik juist in tegendeel, de zee geeft een enorm gevoel van vrijheid en is heel rustgevend. Hij kan woest zijn maar ook heel klam. Toch zat iets me dwars, het afscheid kwam al steeds dichterbij en ik vraag me echt af of we straks nog wel zonder elkaar kunnen. Toen we na de stilteoefening een rondje deden zei iemand dat hij nogal opziet tegen het afscheid en dat hij daar nogal mee zat. Toen Els vroeg wie daar nog meer aan had gedacht stak iedereen resoluut zijn arm omhoog. Het is wel duidelijk dat ik dus niet de enige ben die daar mee zit. Daarna hebben we nog een oefening voor zelfvertrouwen gedaan. We hebben de groep in drieën gesplitst en gingen in een kringetje zitten. We kregen allemaal 11 stukjes papier en omstebeurt ging er steeds iemand in het midden zitten en dan schreef iedereen op waarom ze je zo leuk vinden en waarom ze jou gaan missen. Ik kwam erachter dat ze me dapper en sterk vinden en dat ze me betrouwbaar, behulpzaam en lief vinden. Ik kreeg er een beetje een brok in m’n keel van. Ik had vandaag keukenploeg dus moest ik na de oefening snel terug met de keukenploeg en kon ik niet nog even blijven rondhangen, we hebben snel even het avondeten in elkaar gedraaid.

22 maart:
Na school zijn we met Anne meegegaan naar het laatste strandje dat we zouden zien deze reis. Het lag tussen grote rotsen en het was echt heel mooi. Het water was wel een stuk kouder maar dat maakte ons niet uit. Ik heb een snorkel en flippers geleend en ben met nog een paar meiden gaan snorkelen. Dat was echt heel gaaf. Er waren enorm veel vissen in alle soorten en maten ook hebben we wilde zeepuddingen gezien en bijna alle koralen die we hebben leren kennen in de BIOS konden we hier ook terugzien. Het was heel gaaf om als er een school langs kwam zwemmen er tussen in te gaan zwemmen. Ik heb geloof ik nog nooit zo mooi gesnorkeld. Ik denk dat dit zelfs nog mooier was dan op de San Blas eilanden. Maar na 1,5 uur gesnorkeld te hebben zagen onze lippen helemaal paars en vonden we het een beter idee om maar uit het water te gaan. Toen we weer waren opgewarmd ging Anne met z’n gehuurde scootertje ijshalen. Hij haalde 3 grote bakken en lepels van het schip en we vielen meteen aan. We hebben nog wat foto’s gemaakt en een beetje gelezen en toen liepen we weer terug.

23 maart:
Vandaag hebben we vooral heel veel aan school gedaan. Er waren 2 elektronica mannetjes aan boord gekomen, Jan en Jan, het leek net een tweeling maar ze waren alleen collega’s. verder zijn we ’s avonds met Jaap en Sacajawea naar een tijgerhaaipresentatie geweest in Hamilton. Als je het leuk vond mocht je mee dus zijn we met een leuke groep van 13 erheen geweest. Eerst hebben we gezellig met z’n allen een patatje gegeten in een café met een Nederlandse meid in de bediening. We hebben nog even een lekker ijsje gehaald voordat de voorstelling begon. Ze lieten vooral veel filmpjes zien van mensen die de levensgevaarlijke tijgerhaaien proberen te onderzoeken en die samen met ze zwemmen. Ook stoppen ze zendertjes in hun vinnen zodat ze ze in de gaten kunnen houden. Er vloog ook een grappige automatische haai ballon door de zaal. We waren rond 12 uur pas thuis want we hadden de bus gemist dus we waren al bijna in slaap gevallen in het bushokje toen er na 3 kwartier weer een bus naar st. George kwam (gelukkig was er free-wifi).

24 maart:
Na school had Valerie beter bekend als Val een presentatie gegeven over haar tijd op de dwars getuigde driemaster de “Europa” ik Alaska. Dat was echt heel gaaf, ze heeft al echt heel veel meegemaakt. En ze had dan ook mooie foto’s en verhalen waar iedereen vol interesse naar luisterde. ’s Avonds heb ik nog een potje touwtje gesprongen met wat meiden omdat we daar gewoon spontaan even zin in hadden. We lachten ons rot en we hadden bijna Martin overgehaald om ook mee te doen. Met 2 touwen touwtjespringen ging wat minder goed.

25 maart:
Vandaag was weer een drukke schooldag. Jan en Jan hadden vandaag hun installatie van de apparatuur afgerond zodat we eigenlijk zo goed als klaar waren om te vertrekken en dat waren we ook van plan maar we moesten nog wachten op toestemming vanuit Nederland in de vorm van een officieel formulier. Het werd wel met spoed opgestuurd maar het duurde toch even voordat het er was. ’s Middags heb ik nog ff geskyped en een wedstrijdje touwtjespringen tegen Sacajawea en Merwin gedaan. Van Sacajawea kon ik het makkelijk winnen maar ga jij maar eens touwtje springen tegen iemand die derde van Nederland staat met skiën. Dat win je niet. ’s Avonds ging ik met Tess, Anna en Marleen de nieuwste film van de Twilight saga kijken: breaking dawn die Siets en Stef hadden gedownload. We zaten gezellig met onze kussens en dikke jassen op het achterdek want daar was het lekker rustig en we hebben nog even gezellig gekletst met Martin, Anne, Els, Val en Jan en Jan. En ervoor gezorgd dat Val breaking dawn ook ging kijken.

26 maart:
De wind was gedraaid en we lagen lagerwal vandaag wat betekende dat we lekker tegen de kant aan bonkte. Daarbij regende het ook nog heel hard. Dus we zaten lekker de hele dag binnen een beetje school te doen. Aan het einde van de dag toen iedereen dacht dat we al wegwaren uit Bermuda heb ik toch nog even met m’n ouders geskyped. Ook de dag ervoor had ik al gezegd dat we weg zouden gaan vandaag maar dat ging dus weer niet door. We hebben inmiddels een fikse achterstand opgelopen en als we nog op schema willen lopen moeten we binnen 3 dagen naar de Azoren varen wat praktisch onmogelijk is voor een driemast schoener. De papieren waren aan het eind van de dag binnen gekomen maar Martin besloot toch om te wachten tot morgen voor dat we zouden vertrekken. Marit heeft ook weer afscheid genomen van haar Lennie en hij komt meteen naar Nederland toe als we weer terug zijn. O Marit toch.

27 Maart:
Na 3 weken Bermuda vertrokken we vanmorgen dan eindelijk richting de Azoren. Ik heb wel een heleboel geleerd hier op Bermuda, we hebben dan wel een achterstand opgelopen maar ik heb er het volste vertrouwen in dat het helemaal goed komt.

Xxxx Britt